
venres, 11 de xaneiro de 2019
Boas de novo , o primeiro feliz 2019 a todos , comeza un ano que se presenta difícil , pero para iso está a vida para pouco a pouco ir superando os retos que nos encontramos para ao fin e ao cabo , lograr os nosos soños . Hoxe vouvos a falar un pouco máis de deporte , pero esta vez de fútbol sala , que é o deporte que practico actualmente , a verdade é que a temporada comezou complicada entre o cambio de entrenador e os resultados iniciais o equipo encontrábase moi baixo animicamente , as victorias non chegaban ... De repente algo cambiou , unha pizca de sorte ou o que fora pero chegaron as victorias , o equipo conseguiu engancharse aos postos de playoff , estamos tan só a 3 puntos e este domingo temos unha " final " , contra o equipo do ventorillo no pavillón dos rosales , xa vos contarei , un saudo .

GPS
O Global Positioning System ou Sistema de Posicionamento Global (máis coñecido coas siglas GPS aínda que o seu nome correcto é NAVSTAR-GPS1) é un sistema global de navegación por satélite (GNSS) o cal permite determinar en todo o mundo a posición dun obxecto, unha persoa, un vehículo ou unha nave, cunha precisión ata de centímetros usando GPS diferencial, aínda que o habitual son uns poucos metros. Aínda que a súa invención se lle atribúe aos gobernos francés e belga, o sistema foi desenvolvido e instalado, e actualmente operado, polo Departamento de Defensa dos Estados Unidos.
O GPS funciona mediante unha rede de 27 satélites (24 operativos e 3 de respaldo) en órbita sobre o globo a 20.200 km con traxectorias sincronizadas para cubrir toda a superficie da Terra. Cando se desexa determinar a posición, o aparato que se utiliza para iso localízase automaticamente como mínimo tres satélites da rede, dos que recibe unhas sinais indicando a posición e o reloxo de cada un deles. Con base nestas sinais, o aparato sincroniza o reloxo do GPS e calcula o atraso das sinais, é dicir, a distancia do satélite. Por "triangulación" calcula a posición no que este se atopa. A triangulación no caso do GPS, a diferenza do caso 2-D que consiste en detectar o ángulo respecto dos puntos coñecidos, se basea en determinar a distancia de cada satélite respecto o punto de medición. Coñecidas ditas distancias, determinase facilmente a propia posición relativa respecto os tres satélites. Coñecendo ademais as coordenadas a posición de cada un deles polo sinal que emiten, obtense a posición absoluta o coordenadas reais do punto de medición. Tamén se consigue unha exactitude extrema no reloxo do GPS, similar a da os reloxos atómicos que levan a bordo cada un dos satélites.

La Misión
La misión (título original: The Mission) es una película británica de 1986 dirigida por Roland Joffé e interpretada por Robert De Niro, Jeremy Irons, Ray McAnally y Aidan Quinn en los papeles principales, ganadora de varios premios cinematográficos internacionales.
El largometraje británico de Roland Joffé tiene como telón de fondo el Tratado de Madrid (1750), entre España y Portugal, por el que se dirimió momentáneamente la disputa por la Colonia del Sacramento —en la desembocadura de Río de la Plata— y la lucha entre las monarquías absolutas europeas y el poder detentado por la Iglesia hasta la época centrado en la Compañía de Jesús; ésta ejercía gran influencia en los ámbitos cultural, económico y en alguna medida político, agudizada esta última por la cuestión de su cuarto voto religioso a favor de la figura del sumo pontífice. Por entonces, los reyes católicos europeos consideraban a la figura papal más como un príncipe soberano que como un pastor de almas, con lo que los jesuitas eran vistos como los representantes de un estado dentro de sus dominios.

Enerxía libre de Gibbs
Na termodinámica, a enerxía de Gibbs (antes chamada "enerxía libre de Gibbs", "enerxía libre" ou "entalpía libre") é un potencial termodinámico, é dicir, unha extensa función estatal con unidades de enerxía, o que dá a condición de equilibrio e espontaneidade para unha reacción química (a presión e temperatura constantes). É simbolizado pola letra maiúscula G.
Foi proposto polo físico-matemático americano J. Willard Gibbs
https://es.wikipedia.org/wiki/Energ%C3%ADa_de_Gibbs
Memoria
¿Qué es la Memoria?
La memoria se puede definir como la capacidad del cerebro de retener información y recuperarla voluntariamente. Es decir, la memoria es lo que nos permite recordar hechos, ideas, sensaciones, relaciones entre conceptos y todo tipo de estímulos que ocurrieron en el pasado. Aunque el hipocampo es la estructura cerebral más relacionada con la memoria, no podemos localizar los recuerdos en un punto concreto del cerebro, sino que está implicada una gran cantidad de áreas cerebrales. Además, esta capacidad es una de las funciones cognitivas más comúnmente afectadas con la edad. Afortunadamente, la memoria puede ser entrenada mediante estimulación cognitiva y diversos tipos de juegos mentales.
El programa líder en entrenamiento cerebral de CogniFit permite activar y fortalecer nuestra memoria y otras importantes capacidades cognitivas. Sus juegos mentales han sido diseñados para estimular determinados patrones de activación neuronal. La activación repetida de estos patrones cognitivos puede ayudar a fortalecer las conexiones neuronales implicadas en la memoria y establecer nuevas sinapsis capaces de reorganizar y/o recuperar funciones cognitivas más débiles o dañadas.
Realización dun sketch
Vos vou introducir unhas regras en castelán , para que vexades a diversidade de idiomas deste blog , no que se presentan 5 pasos para realizalo de maneira perfecta
- El sketch está en la idea no en el texto
Un recién licenciado en nanociencia echa un currículum en el confesionario de una iglesia. Un señor quiere ingresar dinero en un banco de semen. En un coche, una pareja empieza a discutir porque él siempre decide por ella, terminan divorciándose allí mismo y al final una voz telefónica irrumpe: “entonces, ¿patatas bravas o deluxe?”; abrimos plano y vemos que están en un autoburguer. La clave de un sketch está en la idea. No hay tiempo para desarrollar nada complejo (que no es lo mismo que desarrollar un sketch complejo), así que lo más efectivo es que la idea plantee una situación (una acción, un inicio dinámico) y que ésta contenga un conflicto cómicoclaro. Una vez se tiene la idea, existen recursos para sacar un mayor rendimiento cómico de ella (la exageración, la reiteración, el enredo, el chiste de línea…), pero son recursos complementarios, mecanismos para ‘rizar el rizo’ y elevar el grado de comedia que debería contener la premisa planteada. Del mismo modo, puedes meter unos diálogos muy mordaces y picados, pero si no tienen una buena idea a la que agarrarse se quedarán a medio gas. Vale la pena darle unas vueltas a la idea antes de ponerse a teclear. La idea es clave.
- Hay que plantear las situaciones lo antes posible
El sketch suele tener una extensión entre 1 y 3 páginas. No hay tiempo para mucho. Esto tiene que ser un ‘pim, pam, pum’. El conflicto debería quedar definido en el primer tercio del sketch, preferiblemente en la primera descripción o en las primeras líneas de diálogo. No hace falta contar que el recién licenciado va por la calle con un fajo de currículums, se planta frente a la iglesia, la mira dubitativo, se coloca bien las gafas, entra y se acerca al confesionario. Hay que ir al grano. Colocar a los personajes en la arena y enfrentarlos para que empiece la pugna. Tal vez empezar con un chiste rápido: El cura está leyendo la revista ¡Amén!, irrumpe un chico repeinado con gafas de pasta y una mochila mariconera: “Ave María Purísima. Vengo a dejar el currículum”. No olvidemos que el objetivo es provocar risas, y cuánto antes se provoquen mejor. Además, si el sketch tarda en arrancar y tienes dos páginas de margen, es fácil acabar comiéndose parte del desarrollo de la idea y, por tanto, también de la deseable escalada cómica.
- Risa ‘in crescendo’
La escalada cómica. Toda la comedia que pueda generar un sketch se debe construir de menor a mayor. Los chistes se deben ordenador de menos a más (la teoría del ‘1, 2, 3’ es tiro seguro). Si quieres expresar lo tacaño que es alguien primero dirás que recoge los céntimos del suelo y al final dirás que si se le incendia la casa en vez de llamar a los bomberos les hará ‘perdidas’. Del mismo modo, el desarrollo de la idea también debe trazar una línea ascendente. Hay un sketch inglés muy gracioso (lo cuelgo abajo) que plantea una terapia de gente con fobias cuyas fobias impiden que la terapia transcurra con normalidad. La idea es genial y regala buenos momentos de comedia gracias a su desarrollo ascendente, a un diálogo de equívocos que se va enredando cada vez más hasta decir basta. Un buen ejemplo de cómo provocar una risa ‘in crescendo’ partiendo de una buena idea y con chistes de línea a su servicio.
- Pim, pam, pum.
Entrar rápido, contar rápido, salir rápido. Pim, pam, pum. Las situaciones que tienen lugar en un sketch suelen sustentarse en tres o cuatro pulsos. No son historias profundas, no hay desarrollos paralelos, son situaciones cómicas, anécdotas cazadas al vuelo, y hay que prescindir de todo aquello que no haga avanzar la acción, contribuya al conflicto y la conduzca hacia el puñetazo final.
- El puñetazo final.
El ‘punch’. El ‘chimpum’. La cereza. Todo cambia en el último momento. Todo lo establecido hasta entonces estaba al servicio de este giro final e inesperado que lo pone todo patas arriba y te arranca una salvaje carcajada. El sketch te ha explicado algo, ha generado una expectativa, y la verdad es que hasta ahora no era especialmente gracioso. Pero, ¡pum!, faltaba lo mejor, el descubrimiento, la dosis extra, el puñetazo. O no. Tal vez sólo es un chiste que sirve de remate final, pero es un chiste que le da un empujón definitivo a la idea cómica. El sketch es un formato de consumo rápido. Es un pellizquito rápido y ligero entre horas. Es un bombón pequeño pero apetecible e intenso (símiles que se van de madre). El sketch tiene que dejarte con una sonrisa en la boca, y la manera más fácil de conseguirlo es poniendo lo mejor al final, en el último suspiro, antes del corte a negro. De ese modo el relato habrá terminado en alto y el espectador ávido de risas te lo agradecerá antes de pasar al siguiente sketch y se olvide del tuyo para siempre.
Xeometría
A xeometría é unha rama das matemáticas que trata o estudo das propiedades das figuras no plano ou no espazo 1, incluíndo: puntos, liñas, planos, politopos (incluíndo paralelos, perpendiculares, curvas, superficies, polígonos, poliedros, etc.).
É a base teórica da xeometría descriptiva ou do debuxo técnico. Tamén dá base a instrumentos como o compás, o teodolito, o pantógrafo ou o sistema de posicionamento global (especialmente cando se considera en combinación coa análise matemática e especialmente coas ecuacións diferenciais).
As súas orixes remóntanse á solución de problemas concretos relacionados coas medidas. Ten a súa aplicación práctica en física aplicada, mecánica, arquitectura, xeografía, cartografía, astronomía, náutica, topografía, balística, etc.
La verdad sobre el caso Savolta
A verdade sobre o caso Savolta é a primeira obra do escritor español Eduardo Mendoza, publicada en 1975 e que gañou o Premio da Crítica Narrativa Española. A novela foi inicialmente titulada The Soldiers of Catalonia, pero o autor tivo que renoméla por censura. 1 Con gran variedade de personaxes, a novela permítenos albiscar a intrahistoria dunha época complexa e dunha cidade, a Barcelona do armamento, entre 1917 e 1919

Os Reis Católicos
Os Reis Católicos foi a denominación que recibiron os reis Fernando II de Aragón e Isabel I de Castela, soberanos da Coroa de Castela(1474-1504) e da Coroa de Aragón (1479-1516).
Os Reis accederon ao trono de Castela trala Guerra de Sucesión Castelá (1475-1479) contra os partidarios da princesa Xoana a Beltranexa, filla do rei Henrique IV de Castela. En 1479 Fernando herdou o trono de Aragón ao morrer o seu pai, o rei Xoán II de Aragón. Isabel e Fernando reinaron xuntos ata a morte dela en 1504. Entón Fernando quedou unicamente como rei de Aragón, pasando Castela á súa filla Xoana, alcumada "a Tola", e ao seu marido Filipe de Austria, alcumado "o Fermoso", Arquiduque de Austria, duque de Borgoña e conde de Flandres. Con todo Fernando non renunciou a controlar Castela e, tras morrer Felipe en 1506 e ser declarada Xoana incapaz, conseguiu ser nomeado rexente do reino ata a súa morte en 1516.
A historiografía española considera o reinado dos Reis Católicos como a transición da Idade Media á Idade Moderna. Co seu enlace matrimonial uníronse provisionalmente, na dinastía dos Trastámara, dúas coroas: a Coroa de Castela e a Coroa de Aragón dando nacemento ao Imperio Español e, apoiados polas cidades e a pequena nobreza, estableceron unha monarquía forte fronte ás apetencias de poder de eclesiásticos e nobres. Coa conquista do Reino de Granada, do Reino de Navarra, de Canarias, de Melilla e doutras prazas africanas conseguiron a unión territorial baixo unha soa coroa da totalidade dos territorios que hoxe forman España –exceptuando Ceuta e Olivenza que entón pertencían a Portugal–, que se caracterizou por ser persoal, xa que se mantiveron as soberanías, normas e institucións propias de cada reino e coroa.
Os Reis estableceron unha política exterior común marcada por enlácelos matrimoniais con varias familias reais de Europa que resultaron na hexemonía dos Habsburgo durante os séculos XVI e XVII.
Medicina
Estudar a carreira de medicina na cidade da Coruña
O Departamento de Medicina da Universidade da Coruña creouse en 1997, adscrito á Facultade de Ciencias da Saúde. Está formada por preto de 35 profesores, estudantes e persoal auxiliar, cunha intensa actividade docente e investigadora nas áreas de coñecemento da Anatomía e Embrioloxía Humana, Cirurxía, Fisioloxía, Medicina, Otorrinolaringoloxía, Psiquiatría, Radioloxía e Medicina Física.
O profesorado imparte diferentes titulacións con contidos do ámbito da medicina, principalmente nas facultades de Ciencias da Saúde, Educación e Ciencias do Deporte e Educación Física, Fisioterapia e Enfermería e Podoloxía. Tamén nos programas de doutoramento e masters interuniversitarios oficiais.
Ten unha importante actividade de investigación en varios grupos, que se traduce no rexistro de patentes e publicacións en revistas científicas de prestixio.
https://www.google.com/search?q=medicina&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjaj6fAt-bfAhXlDmMBHdeuDeAQ_AUIDigB&biw=1366&bih=657#imgrc=kooVkX-vL3PWxM:
Álvaro Cunqueiro
Álvaro Cunqueiro Mora, nado en Mondoñedo o 22 de decembro de 1911 e finado en Vigo o 28 de febreiro de 1981, foi un novelista, poeta, dramaturgo, xornalista e gastrónomo galego, considerado un dos grandes autores da literatura galega. En 1991 dedicóuselle o Día das Letras Galegas.
Foi membro de primeira hora do Partido Galeguista. A sublevación dos militares sorprendeu a Cunqueiro en Mondoñedo, e por influencia da súa familia, moi conservadora, non foi obxecto de represalias e conseguiu praza de profesor nunha escola privada en Ortigueira, á que chegou en outubro de 1936. Colaborou na publicación local falanxista Era Azul, militou na Falanxe Española durante a guerra civil tendo o cargo de xefe de Prensa e Propaganda comarcal. Jesús Suevos, o xefe territorial da Falanxe en Galicia e director de El Pueblo Gallego pediulle en 1937 que entrase na redacción do xornal como encargado da parte literaria e colaborador de asuntos actuais; Álvaro aceptou e marchou para Vigo. Durante a súa estadía en Vigo tamén ensinou, durante un curto período de tempo, portugués no instituto da cidade.
Foi un escritor polifacético e a súa extensa obra literaria abrangue os eidos xornalístico, poético, narrativo e teatral, sen esquecer os seus traballos de tradución. Na liña vangardista, iniciou o neotrobadorismo cos poemarios Mar ao norde (1932) e Poemas do si e do non (1933); Cantiga nova que se chama Riveira (1933) escribiuna baixo o influxo do trobadorismo da lírica galego-portuguesa medieval.

Subscribirse a:
Publicacións (Atom)
Bitcoin y Blockchain Dinero digital , sí estás leyendo bien. La primera se trata de una criptomoneda y la segunda es el sistema de co...

-
Ingeniería Industrial Antes de empezara a hablar sobre esta carrera universitaria , me gustaría comentaros que mi hermano está actualmen...
-
Vectores Un vector ten: Unha dirección A dirección do vector é a dirección da liña que contén o vector ou de calquera liña paralela a e...